تاثیر آموزش مبتنی بر برنامه‌ریزی چند بعدی بر بهبود ارتباط کلامی، فعالیت‌های کلیشه‌ای و مهارت‌های اجتماعی کودکان اوتیستیک

کودکان اتیستیک، از نوعی اختلال نافذ رشدی رنج می برندکه نمود آن، آسیب شدید در تعامل اجتماعی و مهارت‌های برقراری ارتباطو نیز وجود رفتارها، علایق و فعالیت‌های کلیشه‌ای است. تلاش این پژوهش، پی گیری امکاناتی فراتر از  برنامه های مرسوم و تاثیرگذار بر آموزش مهارت­های اجتماعی به این کودکان است. در انجام این پژوهش ابتدا این برنامه و تالیفات مبتنی بر آن در پاسخگویی به سبک‌های یادگیری و گره‌گاه‌های یادگیری کودکان اتیستیک و همچنین پژوهش‌های انجام شده در کارایی برنامه مزبور در آموزش کودکان دیگر نیز مورد بررسی و مطالعه قرار گرفت. در مرحله بعد، از میان کودکان اتیستیک ساکن استان البرز، گروهی که خود و والدینشان، داوطلب شرکت در این پژوهش بودند، در دو گروه گواه و آزمایش و شرکت در انجام پیش آزمون، برخورداری از آموزش‌های مبتنی بر برنامه ریزی­چند­بعدی و بسته یادگیری چندرسانه‌ای و انجام پس آزمون همراه شدند. تحلیل نتایج، تاثیر معنادار این برنامه و آموزش‌های مبتنی بر آن را بر بهبود ارتباطات کلامی و مهارت‌های اجتماعی کودکان اوتیستیک و هم­چنین کاهش رفتارهای کلیشه­ای آن‌ها نشان داد . پیشنهاد برآمده از این پژوهش این است کهبا توجه به تفاوت معنی­دار بین گروه­های آزمایش و کنترل، آموزش‌های مبتنی برنامه ریزی چندبعدی و بسته‌های یادگیری آن در کنار سایر برنامه‌های هفتگی دانش­آموزان اتیستیک مورد استفاده قرار گیرد.